Het politieke tonijn-spel verhaal

Hallo allemaal,

Zo, dat was me een heftig CITES dagje. Ik zit nu te genieten van een peperduur, maar welverdiend biertje, en ben teleurgesteld en gedesillusioneerd. Het blijkt maar weer dat politieke, kortzichtige economische argumenten boven langdurige ecologische en economische argumenten gaan. Ook al gaat CITES over een balans vinden tussen handels- en natuurbeschermingsbelangen, tussen grote geldstromen en wetenschap, het is zo jammer dat door de interne politiek deze balans vaak doorslaat ten voordele van de economische handelsbelangen. Ik ben zo teleurgesteld dat de wereldgemeenschap geld laat prevaleren boven onze verantwoordelijkheid ten aanzien van ons nageslacht.

De discussies over tijgers in de ochtend waren al erg verhit. Het Verenigd Koninkrijk had voorgesteld om een aparte CITES rapportage over tijgers te vragen aan de 13 landen waar de tijger voorkomt, zodat we beter zicht krijgen op wat er precies gebeurt met de tijgers in die landen. De landen zelf reageerden daarop door te zeggen dat ze meer geld en meer technische capaciteit nodig zouden hebben om zo’n specifieke rapportage te geven. Aangezien het allemaal ontwikkelingslanden zijn, is daar natuurlijk weinig budget voor. Ook al leek het er voor de lunchpauze nog op dat de resolutie van het Verenigd Koninkrijk helemaal verworpen zou worden, na de pauze was de sfeer positiever. Er werd besloten dat er gesprekken plaats zouden vinden tussen de tijgerlanden en het Verenigd Koninkrijk, om te kijken hoe dit probleem het beste opgelost zou kunnen worden. Dus dat onderwerp staat nu weer voor zondag op de agenda. Niet een super-uitkomst, maar er is in elk geval nog hoop…

Tijdens de pauze was ik druk met mensen persoonlijk uitnodigen voor ons WWF-TRAFFIC tonijn-evenement. Aangezien het hele tonijn-onderwerp zo ingewikkeld lag, dachten we dat het erg nuttig zou zijn om landen die niet compleet op de hoogte zijn over het blauwvin-tonijn dossier uit te nodigen om te komen luisteren naar de wetenschap achter het voorstel. De EU had in de loop van de week een positie uitgebracht over het blauwvin-tonijn appendix 1 voorstel van Monaco, en de voorwaarden waaronder ze vonden dat de appendix 1 listing in kon gaan (zie: http://www.cites.org/common/cop/15/inf/E15i-57.pdf ). Het was belangrijk de andere landen hier aanwezig op de CoP deze positie goed uit te leggen.

´s Middags vond de discussie plaats over het tonijnvoorstel. Je kunt je voorstellen dat duidelijkheid bereiken over een onderwerp waar zoveel economische belangen mee gemoeid zijn, tussen zo’n 135 landen, over zo’n complex voorstel, geen gemakkelijke zaak is. Landen met een groot belang krijgen logischerwijs het eerst gelegenheid iets te zeggen. Na een aantal delegaties van landen, kreeg WWF gelukkig ook even de vloer om te vertellen dat niet alleen de biologische criteria voor appendix 1 voor de soort gehaald zijn, maar dat ook de FAO (een VN organisatie), de wetenschappelijke raad van ICCAT (het intergouvernementele orgaan wat de tonijnvisserij zou moeten reguleren), en nu dus de zuidelijk Europese landen (waar veel op de soort gevist wordt) het voorstel voor appendix 1 steunen. En dat als de soort weer voldoende op peil was, er geen enkele reden was waarom de soort niet een mindere graad van een handelsverbod zou krijgen. Maar op dit moment gaat het gewoon zo slecht met de soort dat een totaal internationaal handelsverbod absoluut noodzakelijk is. Lokale visserij door kleinschalige visserij-bedrijven, bedoeld voor de nationale markt, zal nog steeds mogelijk zijn met Appendix 1. Dus WWF riep de landen op vooral dit voorstel te steunen en tijdelijk de internationale handel stil te leggen.

Libië mocht wat zeggen en stak van wal met een zeer agressieve speech waarin de FAO en Monaco aangevallen werden. Er zouden verkeerde data gebruikt zijn in het voorstel, voorstanders van het voorstel zouden geen enkel begrip hebben voor lokale visserij-belangen en het was belachelijk dat CITES een voorstel over visserij behandelde, terwijl dat eigenlijk een taak van ICCAT was. Dat was in onze ogen het enige punt waar hij gelijk in had. ICCAT hoort ook de visserij op blauwvin-tonijn te regelen, maar heeft dat in al die jaren zo slecht gedaan, en er heeft zoveel illegale en ongerapporteerde vangst plaats gevonden, dat de soort nu op uitsterven staat. CITES is wat dat betreft vooral een instrument; door een CITES appendix 1 listing wordt de internationale handel (met name naar Japan) tijdelijk stil gelegd, zodat de soort zich kan herstellen, terwijl vangst met kleinere boten voor de markt in de landen zelf, wel nog mogelijk zou zijn…

Libië ging door, en keer op keer werd de microfoon weer gedomineerd door een erg boze meneer. Uiteindelijk riep hij op het debat te sluiten, en direct over te gaan tot een stemming over het voorstel. Iedereen hield zijn adem in, zou de voorzitter dit goedkeuren, terwijl vele delegaties niet eens de kans hadden gehad iets te zeggen? Sudan gaf aan ook het debat te willen sluiten. Volgens de procedures van de conventie, moet de voorzitter dan een stemming organiseren, om te bekijken of de delegaties het eens zijn met het sluiten van het debat. Monaco en de EU gaven aan er nog niet klaar voor te zijn; ze wilden het debat uitstellen zodat ze meer overleg konden voeren. De voorzitter wilde, met al deze heftige emoties in de zaal, niemand voor het hoofd stoten en probeerde precies de regels te volgen…Er werd nog voorgesteld door een delegatie dat het debat uitgesteld moest worden naar een andere dag, maar dat kon volgens de procedures niet. De voorzitter besloot dat het verzoek tot stoppen eerder kwam dan het verzoek tot uitstel, en dat daar dus eerst over gestemd moest worden. Met als gevolg dat er door de delegaties gestemd werd dat het debat gestaakt moest worden. Geen wonder, de sfeer in de zaal was zo grimmig, dat de meeste landen de discussie waarschijnlijk wilden sluiten. We keken elkaar vol verbazing aan: nu al, terwijl een heleboel partijen nog geen kans hadden gehad erover te spreken? Maar de voorzitter moest, duidelijke teleurgesteld, de procedures volgen.

Dus er werd overgegaan tot stemming over het voorstel. Eerst was het voorstel voor Appendix 1 listing onder voorwaarden, door de EU ingebracht, aan de beurt. Er werd gevraagd of er een geheime stemming plaats kon vinden, wat gelukkig gebeurde. Maar het mocht niet baten, het voorstel werd weggestemd. Daarna volgde een stemming over het initiële Appendix 1 voorstel van Monaco, wat ook weggestemd werd.
Terwijl we hadden gehoopt dat er een goede discussie plaats kon vinden, waar verschillende landen hun mening konden geven en hun belangen uit konden leggen, was deze hele discussie nu gedomineerd door één hele boze meneer uit Libië. Terwijl we hoopten dat het debat uitgesteld zou worden, zodat er een eventueel voorstel voor appendix 2 listing op de tafel had kunnen komen, een compromis, werd er gestemd over een ingewikkeld voorstel van de EU. Terwijl WWF hoopte dat men de blauwvin-tonijn nu eindelijk, na jaren slecht beheer, een minimale bescherming zou geven, zodat het vissen van deze soort nog jaren door kon gaan, hadden we nu helemaal niks bereikt als internationale gemeenschap op deze CoP.

ICCAT voert al jaren een ondermaats beheer (zelfs toegegeven door hun eigen wetenschappelijke raad, de SCRS) en de over-exploitatie zal volop doorgaan. De soort is straks weg, en dan heeft niemand meer iets. Niet alleen de blauwvin-tonijn verliest, ook de lokale visserij die afhankelijk is van deze soort voor eigen gebruik, de ecosystemen waar deze predator voor komt, de wereldgemeenschap die probeert kortzichtige en langdurige belangen in evenwicht te brengen…Wat een teleurstelling dat geld toch prevaleert boven ecologische argumenten en het belang van lokale vissers nu en in de toekomst.

Ik ben zelf erg verbouwereerd dat de mening van een bepaald persoon, in dit geval de meneer uit Libië, dit soort internationale processen zo kan domineren. Het is zo bizar als je je realiseert wat de consequenties zijn van zo’n beslissing, en dat dat dan uiteindelijk door één meneer en zijn mening dat het debat gesloten moet worden, bepaald wordt…Ik had persoonlijk gehoopt dat we op zijn minst de ecologische en langdurige economische belangen toch iets zwaarder zouden laten wegen, en de conventie toch zou proberen een appendix 2 listing voor Blauwvin-tonijn te krijgen.

Na deze heftige dag en de teleurstelling over het proces werd ik direct gebeld door allerlei nieuwsbronnen voor commentaar; niet echt gemakkelijk om dan eventjes uit te leggen in simpel Nederlands wat er zojuist gebeurt is allemaal. Het zijn in het uiteindelijke bericht een beetje rare quotes geworden....Het is een super-ingewikkeld proces, en voor buitenstaanders is het wellicht niet altijd makkelijk om te volgen. Maar uiteindelijk is het natuurlijk hartstikke belangrijk hier als wereldbevolking goede regelgeving over te maken.

Het lijkt ook maar een kleine bijdrage die wij kunnen hebben, maar ik ben in elk geval blij dat we het proberen. Ik word er in elk geval nog steeds erg trots van dat WWF en TRAFFIC proberen juist wél wat te doen vanuit een wetenschappelijke, weloverwogen afweging. Ik had (in al mijn naïviteit?) alleen wel verwacht dat de mensheid toch wat meer daadkracht en wijsheid had…

Morgen een dag vrij van de conventie, ik kan de slaap goed gebruiken!

Groetjes,
Lonneke